strzępić jęzor

См. также в других словарях:

• jęzor — m IV, D. a, Ms. jęzororze; lm M. y zgr. od język w zn. 1 Krowi, psi jęzor. ∆ geogr. Jęzor lodowca, lodowcowy «część lodowca górskiego spływająca pasmem poniżej granicy wiecznego śniegu» ◊ rub. Lecieć, pędzić z wywieszonym jęzorem «biec szybko… …   Słownik języka polskiego

• strzępić język [jęzor] — {{/stl 13}}{{stl 7}} mówić zbyt dużo i bez oczekiwanego skutku w sposób wyrażający niezadowolenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niepotrzebnie strzępisz jęzor. Co się stało, to się nie odstanie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jęzor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. jęzororze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}zgr. od rz. język w zn. 1.: Pies dyszał, wywiesiwszy różowy jęzor. Wywalić jęzor; w zn. 7.: Jęzory ognia, lawy. {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jęzor — Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym jęzorem zob. język 1. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z jęzorem zob. gęba 1. Chlapnąć jęzorem zob. chlapnąć. Jęzor kogoś świerzbi, zaświerzbił zob. świerzbić 1. Latać z jęzorem… …   Słownik frazeologiczny

• strzępić — ndk VIa, strzępićpię, strzępićpisz, strzęp, strzępićpił, strzępićpiony «robić strzępy; wydzierać w strzępy, czynić strzępiastym; wystrzępiać, wyskubywać» Strzępić sobie rękawy, sweter. Strzępić igłą brzegi serwetki. ◊ pot. Strzępić (sobie) język …   Słownik języka polskiego

• strzępić — 1. pot. Strzępić (sobie) język, posp. jęzor, ozór «mówić dużo, niepotrzebnie, na próżno»: I co tu panu dalej mówić, język strzępić, jak pan i tak już wszystko wie, czym się ta sprawa (...) skończyła. S. Łubiński, Ballada. 2. pot. Szkoda sobie… …   Słownik frazeologiczny

• język — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} silnie umięśniony narząd występujący na dnie jamy ustnej kręgowców, mieszczący narządy smaku (kubki smakowe), odgrywający ważną rolę przy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień